Aco Babić je rođen 13. aprila 1973. godine u Bijeljini, kao treće dijete po redu na radost svojih roditelja i dvije starije sestre. Odrastao je i školovao se u Ugljeviku, malom gradu u Republici Srpskoj ( po veličini i broju stanovnika ) ali velikom i poznatom kao izuzetnom rasadniku vrsnih umetnika, od najpoznatijeg Filipa Višnjića pa na ovamo…
Već u prvim školskim danima kod njega je primjećeno interesovanje za muziku i odmah biva angažovan na mjesnim priredbama i svečanostima gdje nastupa pjevajući tadašnje hitove afirmisanih pjevača, ne sluteći da će jednog dana i sam krenuti putevima estrade.
Prelaskom u peti razred Osnovne škole “Veljko Lukić Kurjak”, odmah je primjećen njegov talenat od strane nastavnika muzičkog vaspitanja, Spomenka Novakovića, koji ga angažuje u školski duvački orkestar sa kojim nastupa širom tadašnje SFRJ ( Doboj, Bugojno, Sarajevo, Županja, Kladanj, Srebrenik…). U tim gradovima osvajaju velike simpatije publike ali i nagradu za najbolji školski orkestar na republičkom nivou. Sami nastupi, nagrade i priznanja im, kao takvima, otvaraju mnoge puteve i pozive za gostovanja na mnogim velikim svečanostima. Jedna od takvih je bila i svečanost “RADOST EVROPE” 1988. godine u Beogradu, u Sava Centru, gdje zajedno sa orkestrom nastupa pored Stefana Milenkovića i hora iz Beograda. Bili su predstavnici SFRJ uz dvadesetak predstavnika zemalja Evrope. O tom nastupu koji mu je i najdraži, kaže: “Bili smo ili mnogo mladi ili zaokupljeni svojim “mladalačkim problemima” da bi imali vremena da razmišljamo kako smo MI upravo tada bili pravi “reprezentativci” svoje zemlje… a kad se samo sjetim velike bine, našeg nastupa i gromoglasnog aplauza tri, četiri hiljade ljudi nakon naše svirke… shvatim da smo bili mali a u isti mah i Veliki ljudi tog vremena…”
Nakon završene srednje škole, kao što i priliči momcima iz njegovog rodnog kraja, odlazi na odsluženje vojnog roka u nezgodno vrijeme, 1991. godine. Taj period života, koji prati i raspad države, bi najradije zaboravio…
Sredinom devedesetih dolazi u Novi Sad gdje upisuje Višu tehničku školu na kojoj upoznaje društvo koje se već uveliko bavi svirkom po lokalima u gradu i okolini i koji imaju “upražnjeno” mjesto bubnjara. “Nisam mnogo razmišljao i upao sam u bend, mlad, željan muzike a i novac mi je bio više nego potreban za život i školovanje…” – kometarišuci sam početak i razlog bavljenja ovim poslom.
Malo po malo, potpuno prelazi u vokalne soliste i sa bendom “MARATONCI 021” kreće u profesionalne vode sa kojim u avgustu 2000. godine izdaje svoj muzički prvenac za izdavačku kuću “RENOME” iz Bijeljine pod nazivom “KO ĆE ZAPLAKATI PRE”. Album im donosi mnogo poziva za gostovanja po Bosni i Srbiji pa će uslijediti i drugi album pod nazivom “IMA, IMA DANA” u decembru 2002. godine ali ovaj put za izdavačku kuću “GRAND PRODUCTION” iz Beograda.
Posle šest godina više nego uspješne saradnje sa bendom, ipak odlučuje da nastavi kao solista ali ovaj put se pojavljuje i kao tekstopisac, kompozitor, interpretator i izvršni producent kompletnog albuma pod naslovom “O LJUBAVI”. Ovaj album izdaje u saradnji sa izdavačkom kućom “VIP” iz Beograda, početkom 2005. godine. Njegov autorski talenat i pjesme za koje sam radi muziku i tekstove, uvode ga i u novi način učešća na estradnoj sceni jer od kolega dobija pozive za saradnju na njihovim albumima. Pojavljuje se kao autor pesama za Anicu Milenković, Feđu Dizdarevića, Kadi… Aktivni je saradnik sa više studijskih kuća, iz Novog Sada (atelje Worga), iz Bijeljine (studio “President”, Dražena Bojića), kao i nekoliko studija iz Beograda (HIT, DX…itd).
Preminuo je u ponedeljak (27 maj) u svojoj 51. godini u Novom Sadu.
